Horoskop chiński, imienny, numerologiczny, klasyczny, horoskop z kwiatów, a nawet – horoskop tęczowy! Metod przepowiadania przyszłości jest od niebiańskiego groma. Wszystkie te horoskopy, mają jednak wspólny, historyczny i bardzo poważany mianownik.

Astrologia to w ogóle nauka o gwiazdach, która bada położenie ciał niebieskich i próbuje zrozumieć, jaki poszczególne układy mają wpływ na życie ludzi. Astrologia we współczesnym szczególe, jest niestety dziedziną często pomijaną i utożsamianą z mało poważnym dodatkiem do skomplikowanej astronomii czy astronautyki. Jednak od zarania dziejów – to właśnie astronomia uznawana była za naukę nadrzędną, którą w nikły sposób rozwijały mało znaczące dyscypliny, jak wspomniana, raczkująca wówczas astronomia. Choćby dlatego, warto znać historie astrologii – nauki, która przybliża nam gwiazdy.

Nauka o gwiazdach jest starsza, niż egipskie piramidy i greckie świątynie. Bo to właśnie astrologia miała najprawdopodobniej wpływ na powstanie tych wielkich, legendarnych budowli i kształtowała całą, ówczesną filozofię. A przy okazji – determinowała też ludzkie życie.
O ile astronomia to „jedynie” trochę przyrodnicza, trochę fizyczna, trochę chemiczna próba badania ciał niebieskich sensu stricte, to astrologia stara się ustalić, zrozumieć i zinterpretować, jakim wpływem gwiazdy i planety oddziałują na Wszechświat.

Astrologia od samego początku, była domeną magów i osób obdarzonych niezwykłą percepcją, która pozwalała im na spoglądanie poza sztywne ramy i szukanie sensu w tym, co wydawać by się mogło przypadkowe. W związku z tym, że magowie i szamani znajdowali się pod ścisłą jurysdykcją wodzów i władców – astrologiczne przepowiednie służyć miały głównie wojennym przewidywaniom. Kiedy wróżenie z gwiazd zyskało na poważaniu – zaczęto też stawiać horoskopy indywidualne, które – jak można się zapewne domyślić – szybko zyskały na popularności. Tak samo, jak pożądana stała się astrologiczna edukacja.

Jedną z ważniejszych szkół astrologicznych, była ta – założona na wyspie Kos. Jej twórcą był najbardziej znany, babiloński astronom – Barossa, który swoje legendarne horoskopy opracowywał w III wieku przed naszą erą. Polski rozdział w historii astrologii to przede wszystkim rozwój XV – wiecznej Akademii Krakowskiej, gdzie wykładowcy prowadzili zajęcia z zakresu astrologii, na które uczęszczał swego czasu nie kto inny, jak słynny na całym świecie astronom – Mikołaj Kopernik. I mimo, że Kopernik uznawany jest za naukowca z krwi i kości, nigdy nie wypierał się swoich fascynacji wiedzą tajemną. Zresztą, nie on jeden! Bo astrologią – na równi z innymi, bardziej „poważanymi” dyscyplinami – zajmowali się między innymi: Galileusz, Isaac Newton, Gustaw Carol Jung czy Albert Einstein! Dodatkowo, astrologia inspirowała także twórców literackich – zwłaszcza tych, żyjących w czasach preromantycznego i romantycznego przełomu. I tak, wpływom gwiazd ulegali między innymi William Szekspir, Dante, Goethe czy żyjący na krawędzi świata rzeczywistego i magii – William Blake.

Jak widać, astrologia przez tysiąclecia inspirowała i uwodziła – nie tylko szansą, na poznanie przyszłości, ale i tajemniczą otoczką, która towarzyszyła stawianiu horoskopów i wszelkim, gwiezdnym wróżbom. Ta dewaluowana dzisiaj nauka, miała niewątpliwy wpływ nie tylko na powstanie natchnionych dzieł wielkich, literackich twórców, ale i na najważniejsze odkrycia. Być może, gdyby nie ta wyśmiewana dzisiaj, traktowana pogardliwie nauka o magicznym wpływie gwiazd na Wszechświat – ciągle żylibyśmy na płaskiej Ziemi, wokół której krążyłoby bezwładnie Słońce..